Hiç şüphesiz Hz.İsa Kuranı kerimde belirtildiği üzere Allah’ın hem kulu hem de peygamberidir.  Bu nedenle ona ait olduğu iddia edilen sözlerin ne olduğunu  anlamaya çalışmak biz müslümanların görevidir.

Bu inceleme yazısında öncelikli olarak Hristiyanlık alemi için en önemli hadise olduğuna inandığım Hz. İsayı çarmıha götüren sürecin başladığı son akşam yemeğinden Hz. İsanın çarmıha gerildiği zamana kadar yargılanma süreci dahil en fazla bir hafta süren olayları yorumlara girmeden Kitabı Mukaddes şirketinin yayınlamış olduğu Kutsal kitapta yer alan Matta incilinden alıntılayarak verdim. Daha sonra aynı olayın farklı incillerde nasıl farklı anlatılmış olduğunu ve açık çelişkileri ifade etmeye çalıştım.

“Ey Yeruşalim (Kudüs), Peygamberleri öldüren, kendisine gönderilenleri taşlayan Yeruşalim” Hz. İsa öldürüleceği kente girerken böyle sesleniyordu.

Kudüs kentine Hz.İsa son defa bir sıpanın üzerinde gözyaşları içinde girmiş “Keşke bugün sen de esenliğe giden yolu bilseydin” diye üzüntüsünü belirtmişti

Fısıh bayramına kadar kudüste geçirdiği günlerde halka hakkı anlatırken bir yandan da Süleyman tapınağının avlusundan satıcıları kovmuş, Yahudi din adamları ile tartışmalara girmiş ve Yahudi din adamlarının tepkilerini üzerine çekmişti.

Fısıh kurbanınında kesilmesi gereken mayasız ekmek günü geldiğinde Hz. İsa Petrus ile Yuhannayı Fısıh yemeği için bir yer bulmaları ve hazırlık yapmaları için kente göndererek Kudüste bir evin üst katında büyük bir odanın bulunmasını sağladı.

Hz. İsayı çarmıhta gerilmeye götüren süreç havarileri ile birlikte yediği bu son akşam yemeğinde başladı.

Son akşam yemeğinde Hz.İsa havarilerine “Size doğrusunu söyleyeyim, sizden biri, benimle yemek yiyen biri bana ihanet edecek” dedi. Bu sözler üzerine havariler kederlendi ve beni demek istemedin ya diye hepsi Hz.İsaya sordular. Hz.İsa “Bana ihanet edecek olan elindeki ekmeği benimle birlikte sahana batırandır” dedi. Ona ihanet edecek olan Yahuda iskaryot “yoksa benimi demek istedin” diye sordu. Hz.İsa “söylediğin gibidir” karşılığını verdi.

Yemeğin sonlarına doğru Hz. İsa ekmeği bölüp onlara dağıttı ve sonra bir kase alıp birazını içti geri kalanını içmesi için havarilerine verdi ve  “Doğrusunu söyleyeyim tanrının egemenliğinde yenisini içene kadar bir daha asmanın ürününden içmeyeceğim” dedi.

Sonra havarileri ile birlikte ilahiler söyleyerek Zeytin dağına gittiler. Bu arada Hz. İsa havarilerine “Bu gece hepiniz benden ötürü sendeleyip düşeceksiniz. Çünkü böyle yazılmıştır dedi. Bunun üzerine kendisine ilk inanan ve takip eden havarisi olan Petrus ona “Herkes senden ötürü sendeleyip düşse bile ben asla düşmem” dedi. Hz.İsa Petrusa “Sana doğrusunu söyleyeyim. Bu gece horoz ötmeden önce beni üç defa inkar edeceksin” dedi.

Zeytin dağında Getsamani denilen bahçede Hz.İsa ağır bir sıkıntı duymaya başladı. Yanında bulunan Petrus ve diğer iki havariye (Yakup ve Yuhanna) “Ölesiye kederliyim. Burada kalın, uyanık durun dedi ve biraz uzaklaşarak yüz üstü yere kapaklanıp dua etmeye başladı. “Allahım, senin için her şey mümkün, Bu kaseyi (büyük acıyı) benden uzaklaştır, mümkünse o saati yaşamayayım, ama benim değil, senin dediğin olsun.” diye dua etti sonra havarilerinin yanına döndü ve onları uyurken buldu.



Petrusa “bir saat uyanık duramadın mı, uyanık durup dua edin ki ayartılmayasınız, Ruh isteklidir ama beden güçsüzdür dedi ve bir müddet sonra Hz. İsa ikinci kez uzaklaşıp aynı duayı tekrar etti sonra havarilerinin yanına döndü onları yine uyur buldu. Onları bırakıp üçüncü kez uzaklaştı ve aynı sözlere Allaha dua etti. Havarilerin yanına döndüğünde onları yine uyurken buldu ve onlara “Hala uyuyor, dinleniyormusunuz? İşte saat yaklaştı. İnsanoğlu günahkarların eline veriliyor. İşte bana ihanet eden de geldi.” Dedi.

Hz. İsanın çarmıha gerilmesinden hemen sonra Hristiyanlık Hz. İsanın en yakınında olup yüzlerce mucizesine şahit olmuş olduğu halde, Hz. İsanın en zor anında onu uzaktan, izlemiş ve korkakça  üç kere inkar etmiş Petrusun önderliğinde öğretilerin bozulmadan günümüze gelebilmesi imkansızdır. 

Nitekim Hristiyanlık Hz. İsadan hemen sonra İslamdaki Şia-Sünni benzeri bir temel bölünmeye uğramış ve Yahudi geleneklerini sürdüren Musevi Hristiyanlığı ile Paul ün temsil ettiği Yahudi geleneklerini ve sünneti reddedip domuz yemeyi, şarap içmeyi mübah gören temel bir ayrışma içine girmiştir. Bu günkü Katolik, Protestan, Ortadoks Hıristyanlık arasındaki bölünme çok daha farklı bir konu olup ayrı bir araştırmanın konusudur.

Ben bir ilahiyatçı değilim. Elbette mensubu bulunduğum islam dini dışındaki bir dinin kutsal kitabını eleştirmek benim haddim değildir. Benim öne sürdüğüm hususlar incillerde yazılmış olan ve her kesin görebileceği açık çelişkilerdir. Ancak İncil ve Tevratın uzman ilahiyatçılar tarafından daha derinlemesine bütünüyle araştırılarak tahrif edilmiş bu dini gençlerimize benimsetmeye çalışan yehova şahitleri ve diğer birçok misyoner grupların çalışmasına sözü edilen çelişkiler gösterilerek önlenmesi gerekmektedir.

Hz.İsa kendini yakalayanlara “Neden beni bir haydutmuşum gibi kılıç ve sopalarla yakalamaya geldiniz. Halbuki ben her gün tapınakta öğretiyordum. Neden beni o zaman yakalamadınız” dedi. Çıkan kargaşada havarilerinden biri bıçakla başkahin yardımcısının kulağını uçurdu

Hz.İsa yakalandıktan sonra Petrus dahil havarilerinin hepsi onu bırakıp kaçtı. Daha sonra Petrus askerlerin götürdüğü Hz. İsayı başkahinin avlusuna kadar uzaktan takip etti ve içeri girip askerlerin arasında oturdu. Petrusu görenlerden biri onun havarilerden olduğunu tanıyınca, Petrus Hz. İsayı tanımadığını söyleyerek Hz. İsayı inkar etti. Bu tanınma ikinci kez olunca Petrus tekrar Hz. İsayı tanıdığını inkar etti son tanınmasında üçüncü inkarını yaptı ve o anda horoz öttü. O zaman Petrus Hz. İsanın horoz ötmeden kendisini üç kere inkar edeceğini söylediği aklına gelince dışarı çıkıp acı acı ağlamaya başladı.

Daha sonra Hz. İsa Yahudi din adamları yüksek kuruluna götürüldü. Yüksek kurulda Hz.İsa ya ölüm cezası verebilmek için tanıklar dinlenmeye başladı. Tanıkların ifadeleri birbirini tutmadığı için bundan bir netice alamayacaklarını anladılar ve başkahin Hz.İsa ya “Mesih senmisin” diye sordu. Hz.İsa “benim” dedi ve sizler insanoğlunun (Hz.İsanın) kudretli olanın sağında oturduğunu göreceksiniz dedi. Bu söz üzerine başkahin elbiselerini yırtarak “İşte küfrü duydunuz, artık tanığa ne ihtiyacımız var” dedi. Ve orada bulunanlar Hz.İsanın ölümle cezalandırılmasını isteyerek Hz.İsa ya tükürmeye, gözlerini bağlayarak onu yumruklamaya başladılar ve ona “haydi peygamberliğini göster ve kendini kurtar bakalım dediler”. Sonra onu Romalı vali Pilatusa götürüp teslim ettiler.

Vali Hz.İsaya “sen Yahudilerin kralımısın” diye sordu. Hz.İsa “söylediğin gibidir” dedi ve diğer hiçbir sorusuna cevap vermedi. Pilatus Hz.İsanın ölümle cezalandırılması için geçerli bir sebep görememişti. Yahudileri başından savmak için o günlerde Kudüste bulunan Yahudilerin kralı Hirodese götürmelerini istedi. Hirodes Hz.İsayı sorguladı ama sorularının hiçbirine cevap alamayınca Hz.İsayı yeniden valiye gönderdi.




Vali Pilatus yahudilerin baskısı nedeni ile “peki ona ne yapmamı istersiniz” diye sordu. Yahudiler “onu çarmıha ger diye bağırdılar.

Kafatası tepesinde Hz.İsaya ödle karışık şarap içirmek istediler ama Hz.İsa içmedi. Sonra üzerine “YAHUDİLERİN KRALI” yazılı bir suç yaftası asarak onu biri sağında biri solunda olmak üzere iki haydutla birlikte sabahleyin saat 9 da çarmıha gerdiler.

Çarmıhta Hz.İsanın önünden geçenler “Hani Süleyman tapınağını yıkıp yerine üç günde kendi tapınağını kuracaktın. Ne oldu şimdi kedini bile kurtaramıyorsun” diyerek sövüp sayıyorlardı. Yanında çarmıha gerili haydutlarda Hz.İsaya küfürler ediyorlardı

Hz.İsa öğleden sonra saat üçe kadar altı saat çarmıhta gerili kaldı. Onu kendisine inananlardan sadece cinlerden kurtarmış olduğu Mecdelli Meryem ve diğer birkaç kadın izliyordu.

Son nefesini vermeden önce Hz.İsa “Elohi, Elohi. Lema şevaktani” yani Alllahım, Allahım, Niçin beni terk ettin diye bağırarak son nefesini verdi.



Hz.İsanın son sözlerine yönelik bu anlatım Matta ve Markos incillerinde geçer. Ancak Luka farklı bir anlatımda bulunur. Lukaya göre Hz.İsa son nefesinde “Baba, ruhumu ellerine bırakıyorum” diye seslendi ve son nefesini verdi. Yuhanna ise daha da farklı bir anlatımda bulunmaktadır. Ona göre  Hz.İsa çarmıhta iken susadım der. Oradakiler ekşi şaraba batırılmış bir süngeri bir dala takarak ona uzatırlar. Hz.İsa şarabı tattıktan sonra “Tamamlandı” der ve son nefesini verir.

Hz.İsanın çok önemli son anlarına ait bu farklı anlatımlar incili yazanların olayları bizzat görmüş kişiler olmadığını, sadece kendilerine anlatılanları aktardıklarının açık ispatıdır.
Zaten bu inciller Hz. İsadan en az 40 yıl sonra yazılmış olan onlarca incil arasından seçilmiş ve İznikte toplanan bir konsey tarafından süzgeçten geçirilerek bazı yerleri değiştirilmiş olan aktarımlardır.

Benim bu incillerde akıl almaz bulduğum diğer hususlar ise şunlardır.

Hz.İsa havarilerine son akşam yemeğinde artık aralarında olmayacağını açıkça belirtmiş olması ve gittikleri zeytin dağında ölesiye kederli olduğunu söyleyip dua için yanlarından ayrılmadan önce uyumamalarını istediği halde onun onlarca mucizesine şahit olmuş havarilerinin bu ikazı dikkate almayıp onun ayrılmasından sonra uyumaya başlamaları üstelik bu durumun Hz.İsanın her uzaklaşmasından sonra birkaç defa tekrar etmesi anlaşılabilir bir durum değil.

Hz.İsanın yere kapaklanarak yaptığı duada gerçekleşmesi mukadder olan bir acının mümkünse olmamasını Allahtan istemesi bir peygamber bile olsa bir insandan beklenebilir bir şeydir, Ancak Allahın oğlu olduğu iddia edilen birinden değil.

Hem Matta, hemde Markos incilinde Gestemani bahçesinde Hz. İsanın yere yüz üstü kapaklanarak (secde halinde) Allaha dua etmesi, Lukada yere diz çökerek dua ettiği anlatılmakta, Yuhannada ise bu duadan hiç bahsedilmemektedir.

Matta ve Markos incilinde Hz. İsanın yalnız kaldığında yere kapaklanarak dua ettiği açıkça belirtilmiştir. Bu kapaklanma tam olarak secde demektir. Hz. İsanın Allaha en yakın olduğu bir zamanda yapmış olduğu bu secde Hristiyan ibadetlerinde neden yoktur.